Kopniaków zniosłam i znieść mogłabym jeszcze wiele, ale sensem życia jest miłość, a kiedy jest pewność, że już jej nie bedzie... że ta jest pierwszą i ostatnią... za długo juz żyje na tym świecie żeby jeszcze mieć złudzenia. Ciągła walka wypala.

no raczej nie, istnieje lepsze rozwiązanie.

Poddać miłości, jak rozumiem?:)

dlatego lepiej ten jeden raz w życiu sie poddać.

No tak, nie jest łatwo. Jak boli to faktycznie chce się to serce wydrapać, żeby tylko przestało, rodzi się wściekłość i nienawiść do samego siebie, palące poczucie bezradności. Ludzie obiecują sobie, że nie zrobią już nic, by ktokolwiek w ich serce trafił, zamykają się, bo nie chcą jeszcze bardziej cierpieć, boją się nieszczerości, odrzucenia, otaczają się grubym pancerzem, ale w rzeczywistości są widoczni jak na dłoni, choćby nie wiem jak starali się to ukryć, zaprzeczać. Wrażliwość jest piękna, ale i okrutna. A kocha się tylko to, od czego się cierpi, cytując.

no własnie, jeżeli żyje. Gorzej jeżeli ma już dość i pragnie tylko jednego - przestać czuć.

No, w pewnym sensie tak. Ale jeśli mówisz, że nie pokochasz innej osoby,ani że Ciebie nikt nie pokocha, to daj spokój, niby skąd masz to wiedzieć, przecież właśnie mówimy o tym, że serce żyje swoim życiem;) A samotność może być też z wyboru, pamiętaj. Nie ma co się zamykać, zoba jak dziewczyny ładnie się uśmiechają na ulicy :)

Jedno ja wiem na pewno, samotne dni do końca.

No właśnie, nie da się. Serce nie sługa. Głowa do góry, nie wiadomo co właściwie los planuje :)