Z perspektywy czasu człowiek jest w stanie zauważyć to, czego wcześniej nie potrafił dostrzec.. I czasem się zdziwi, czasem zatrzyma na moment i wykrzyczy ten ból.. Może nawet zapłacze nad tym, kim kiedyś był.. Każdy potrzebuje obok siebie człowieka, który poda dłoń, który użyczy swego ramienia by wchłonąć łzy, ukrywane jako mylna oznaka słabości.. Żyj dla ludzi, żyj dla mnie..
Kasiu.. Oj tak.. jak to pięknie napisałaś.. Każdy potrzebujje ramienia... Ach.. jakos dzisiaj ogarnął mnie otępiały smutek.. Trafilam na Twoja myśl Dziękuje:*