Ani, zgadzam się z tobą :) wiele zależy od środowiska w jakim się obracamy. Ale co jeżeli właśnie to otoczenie tak na nas działa...?

Hm... w sumie, masz rację. Przez wiele lat jedynym kręgosłupem moralnym było moje własne sumienie i to, co ja sam uważałem za słuszne. Teraz jestem wierzący więc trochę jest inaczej z tym wszystkim.

Aczkolwiek naiwność swoje 3 grosze też tu ma ;)

Aniu, są wrażliwsi niż przeciętność bo swoją wiedzę opierają o wspomnienia toksycznej relacji międzyludzkiej -dlatego wyobrażają sobie idylliczną miłość,... lub wybierają drogę, którą im wskazano...

Witaj w klubie, Kasiu (chyba mogę cię tak nazywać?) ;)

Ale wiesz... istnieją też osoby, którym nie warto pomagać na siłę. I czasem, chociaż z bólem serca, trzeba się od kogoś odwrócić i pójść w swoją stronę. Bo jak się zatracisz w "trującej przyjaźni" to nie będzie zbyt wesoło.

Ja mam tak samo :( widocznie za bardzo wierzę w ludzką szczerość..

Właśnie, że tu jest paradoks mojej osoby - cierpię, popełniam błędy i wciąż robię to samo. Jest ze mnie straszny naiwniak.

Po prostu potrzebujesz więcej czasu, żeby zaufać... znam... niestety.

Co nie oznacza, że osoby te stłamszą w sobie odczucia nienawiści- zwłaszcza do osoby, która kiedyś spróbowała zniszczyć szanse na szczęście.

Może i masz rację. Ja przez takie zachowania innych wobec mnie, nauczyłem się bardziej badać grunt, widzę więcej i przez to dostrzegam o wiele szybciej problemy innych.

Aczkolwiek moja wrażliwość jest tak wielka, że mam bardziej kobiecą psychikę - to bywa irytujące -.-

Tak, ale próba zniszczenia dobra, wrażliwości, nadziei na miłość nie zawsze kończy się degradacją moralną człowieka. Myślę, że niektórzy ludzie którzy doświadczyli tego są jeszcze bardziej nadwrażliwi na ludzką krzywdę, cierpienie. Próbują naprawić choć w części ten świat.