Wszyscy chcą cofać czas. Ja też chciałam, dopóki nie zrozumiałam, że wszystkie popełnione błędy miały wpływ na to, kim teraz jestem. Bardzo bolało, gdy każdego dnia sumienie przypominało mi przeszłość. I zamiast żyć teraźniejszością, cieszyć się z nowego dnia, który podarował mi Bóg, żyłam przeszłością. Zadawałam pytania, na które nie było już odpowiedzi. Ale przecież nie można cały czas myśleć, co by było gdybym mogła coś zmienić, czemuś zapobiec. Trzeba wyciągnąć wnioski, włożyć je do wielkiej podróżnej walizki i nie popełniać już tych samych błędów. Trzeba być lepszym człowiekiem, budzić się co rano z uśmiechem na twarzy. Przeszłość odeszła, przyszłość i tak nadejdzie, teraźniejszość przeminie, a straconego czasu nikt ani nic nie zwróci.