Często my ludzie prości trzymamy w sobie wszystkie uczucia jak żarówka nie wypuszczając ich na wierzch a później dopiero gdy jest tego za dużo pękamy i w potoku słów mówimy dużo lecz mało rzeczowo a później przez całe życie tego żałujemy dlatego tez uważam ze ludzie tacy jak ja muszą pogodzić się ze sobą i swoja samotnością.

Wiem, ale prawda zawsze, wcześniej czy później ujrzy światło dzienne", więc czy nie lepiej...wcześniej, mniej zaboli i mniej wyrządzi krzywdy.

Wydaje mi się że nieraz nie chcemy znać prawdy dlatego tez boimy się ruszać takie tematy :D Oczywiście dzięki za podzielenie się swoja myślą pozdrawiam :D

Na szczęście nie wszyscy, a jeśli ktoś boi się mówić prawdę, to tak jakby bał się...żyć i cały czas żyje w...zakłamaniu :)
Pozdrawiam Julka