- Ufasz jej?
- Jak mam być szczery, to odpowiedź brzmi nie.
- Rozumiem, to nic dziwnego. Znacie się od niedawna, do tego dzieli was tyle kilometrów. Jeśli na prawdę szczerze się zakochała, to Cię nie zdradzi. Nawet nie spróbuje, bo po co? Skoro wszystko czego szukała jest w Tobie. A jeśli się mylę to i mylisz również Ty, co do niej. W tym wypadku to Ona nie będzie warta Ciebie. Ale pamiętaj, że teraz musisz powierzyć jej zaufanie. Na tym buduje się miłość, na zaufaniu. Bez tego ludzie się nie dogadają. Nawet jeśli Cię zawiedzie, jeśli straci ktoś u Ciebie wiarygodność to pamiętaj, aby następna osoba na tym nie cierpiała. Zaufanie, wiara to coś co świat dziś kwestnuje, nie chce tego rozdawać, gdy za piątym razem to samo, znów zawód. Aczkolwiek często zapominamy, że zamykając się w pudełku, nie wierząc nikomu prócz samemu sobie, stając się podejrzliwi na wszystko możemy pozbawić się szansy na coś pięknego. Dlatego trzeba rozdawać zaufanie, niezależnie jak często ktoś je zawodzi i jak często przez to cierpimy. Gdyż wierzę, że pewnego dnia bedziemy mogli powiedzieć, że podarowanie ufności tej akurat osobie, jest bądź była najbardziej opłacalną, wzajemną i najlepszą rzeczą jaka Cię kiedykolwiek spotkała. A wtedy, wraz z tymi słowami, będziesz szczęśliwy.

- autentyczna rozmowa.