To nie może być dosłowny przekaz...
Każde słowo ma swoją broń.
Skupmy się na odczytaniu pewnych Znaków..
Dla niektórych może stać się to religią..
Dla niektórych gęstą łza!

Umiesz przybierać postać znakomitą.
Potrafisz wyciągnąć Moralną przestrzeń prosto na swoją dłoń!
Nauczyłaś się odróżniać dobro od zła!
Ironiczny pokój głaszcze Cię po sercu...

Niby idealnie..

Więc czego nie potrafisz!
Czego nie widzisz!!!

Czy każda powieka ,gdy płaczesz mruga tak samo!?
Czy każda łza jest tej samej wielkości?

Więc czego nie potrafisz??
Czego unikasz!!?

Przybieram postać bez płuciową.
Już nie jestem facetem.
Cichutko!!
Uważaj!!
Nie możesz być emocjonalnie sobą, spłoszysz!!!
Pamiętam!!!
Już kiedyś próbowałeś!

Sztuczna rzeczywistość....

Tylko czy dałem z siebie wszystko??
Czy tylko udawałem.

Rzeczywistość!

Witam jest już sobą..
Znikam z niebiańskiej chmurki!
Już nie będę grzeszył marzeniami.
Strach mocno paraliżuje...
Tylko ta miłość do Twojej „fantazji”...
Ciągle gęstnieje.
Jak zacząć nową strukturę sympatii...
Jak wytłumaczyć sobie ,że nie warto.

A gdy nagle słowo chowa swoją broń ,czym się staje!?
Słowem!!
Nie posiada żadnych ukrytych umiejętności.
Niczym przedmiot ,narzędzie !!
Więc czym stał się człowiek?

Lekko...

Piórka na moim oddechu..
Jest tak płynnie..
Tak spokojnie..
Już się niczego nie obawiam..
Znalazłem rozwiązanie na idealny spokój!..
I to nie sarkazm...

Ciepło!!

Kropla potu spływa po moim czole!!
Biegnę .
Bardzo sprawnie..
Nikt mnie nie dogoni!
Bo sens tkwił w czynach.
Słowo bezbarwne, nie istotny segment życia.

Zimno.....!

Skostniały mi ręce..
Czemu nikt mnie nie widzi.
Ciągle tak się staram...

Diable!!! Jeny.... zapomniałem otworzyć oczy! Nic nie widziałem.