Lepiej, gdy te schody prowadzą w górę - podczas mozolnej wędrówki jesteśmy w stanie opamiętać się i zawrócić, gdy jest to zły kierunek, bądź zmotywować się i pokonać je...
Gorzej, gdy jest to tylko długa droga w dół...

Pozdrowienia słoneczne, Madziu, kradnę :)

Ktoś* dawno temu mi dał do zrozumienia, że nie ma sytuacji bez wyjścia...
Kiedy znajdujemy się na początku schodów, jasność z góry zaciera niedaleki cel znajdujący się wyżej. A kiedy jesteśmy już na samym szczycie schodów, ciemność na dole zakrywa początek drogi. To jednak zawsze ma sens.

Piękna myśl Giuliet.

Ja też:)))

Chciałabym to zobaczyć... ;)

Tej co Bystry piłuje...niech idzie przodem:)

Nagrodą główną jest przejście na kolejny poziom... po drabinie;)

Przybyłam, zobaczyłam...zwyciężyłam?:)

No ja myślę, że Ciebie nie mogło tu zabraknąć;)

Schody schody , schody jak w Casino de Paris...wchodzę w to:)))

...zawsze to jakieś wyjście;)