Skromność nie jest pięknem, a urodą. Jest jak nieśmiały kwiat, który jeszcze nie rozchylił płatków, tylko pąk, skrywający miąższ, aromat, nektar, skryte... Jak piękno może być skromne, jeśli tyle kwiatów chce być zauważonymi, chce być dostrzeżonymi, bo tylko tak mogą przetrwać? Jak piękno ma być pryzmatem skromności? Jego prostota jest skromnością i skrywa się w ulotnej chwili, która wiedzie do piękna...