...to pachnie desperacją, ostatecznością, skrajnością...

czy w ( końcowym ) efekcie " sięgnięcia " taka miłość będzie miłością
czy łatką na emocjonalnej potrzebie...kochania ?...:)

nie czuję tu szczęścia, chyba , że ktoś sobie je ...wmówi...:)

To chyba w odwrotnym kierunku zachodzi... Człowiek "odkrywa" miłość i musi przyznać że samotność, pomimo pewnej wygody i swobody jaką daje, nie ma z nią szans
✋🙂

To ostateczność. Wtedy stawia się szalone kroki.

Smutne jest to, że nawet jeśli pęknie, a człowiek odczuje jej dotkliwość, to nie znaczy, że sięgnie.
Często sam tworzy przeszkody własnemu sercu.

Jak Anitka sięgnie, to będziemy cerować połamane serca :)

Nasuwa się pytanie : czy wówczas zdolność do miłości jest nienaruszona...

Samotność musi złamać człowieka, żeby człowiek przestał się bać właśnie sięgać.

Pozdrawiam

Ważne jest, aby rozpoznać czym są szwy i przekroczyć te mury w zasadzie, przełamąć się i innych, ltórzy obwieścili z trybun, ambon, że szwy to cnoty, dogmaty, świętości nieprzekraczalne. Ale warto! Potem jest pięknie!