są rozbierani spojrzeniami, skazani na światła reflektorów. oczy szaleńców płoną błogim światłem latarń w tym przejaskrawionym świecie paradoksów. ile zostało jeszcze nocy do przetańczenia? godziny nie mijają, tylko zlewają się w jeden śmiech. a teraz koniec zabawy. jakby ktoś złapał za kark i wyciągnął ze snu. w rzeczywistości są ludzie. te zabawy w interakcje między nimi. najmniej bolesne uczucie, jakie wzbudzają, to tęsknota za nimi. za niektórymi z nich. chętnie na tym bym poprzestała. rzeczywistość nie schwyta mnie tak łatwo..