Dzięki Becik :)

I nareszcie zaistniała

Widzę ją jak tłucze każde
lęk, wątpliwość, smutki
rosnąc coraz bardziej
w uśmiech oraz pewność

Świetne :)

Gwiazdko, Adnachielu
Bardzo dziękuję. To dla mnie zaszczyt czytać Wasze komentarze.
Pozdrawiam. :)

Miałem wrażenie, że pisałem tu już coś, a tymczasem jedynie mi się wydawało :)
No cóż, zabieram i to niezwłocznie, ponieważ myśl niezwykle magiczna i piękna.

Nie grozi mi to. ;)
Miła mi jest Twoja ocena. :)

Panie autorze proszę nie roztrzaskiwać się o lustra próżności swej :P:P
W mojej ocenie myśli są bardzo niebanalne, nawet jeśli na banalne wyglądają, Są wymagające.

Dobrze kombinujesz Iwono, uczucie, które napotyka na ciągłe wątpliwości, brak zaufania, zatrute nieprawdą innych zwierciadeł - ginie, umiera...
Oczywiście każdy może po swojemu interpretować, bo możliwości jest kilka.
Jasne, że jest banalna... jak wszystkie moje. ;)
Pozdrawiam. :)

Zastanawia mnie od dłuższego czasu ta myśl...
Pomyślałam sobie,że lustrem może być drugi człowiek - jego twarz, jego wątpliwości i wtedy miłość rozbija się, oblicze miłości zmienia się... Bo jeżeli się kocha a ciągle napotyka na wątpliwości, to boli jak stłuczenie, albo nawet mocniej... A może jedynie lustro przekłamuje odbijając brak wiary...
A może ta myśl jest bardziej banalna, a ja doszukuje się głębi?
Właśnie ta wielowymiarowość sprawia że jest to wyjątkowe...
Pozdrawiam

Onejka,
Pamiętam, to nie ja ryczałem, tylko koleżanki, że urodziły się bez tego. :P

Agnieszka,
Bardzo dziękuję za Twoje wrażenia.
Wzajemnie. :)

Biedna miłośc :( a była taka piękna w lustrzanym odbiciu..fajna myśl Yestem- pozdrowionka weekendowe ślę z uśmiechem :)