Patrzę w lustro i widzę całą historię mojego życia od narodzin, dziwne wiem, widzę..
Gdy patrze w swe oczy, to jakbym mapę palcem przemierzał, tu byłem, tam byłem..
Gdy się uśmiechnę, przewijają się wszystkie postacie, nawet przypadkowi ludzie, którzy jakoś utkwili mi w pamięci.. Gdy wzrok swój skupię, jakby obłok obiegał wszystko w okół mnie, wtedy nie widzę nic.. A gdy po chwil rozjaśnia się wszystko, tęsknie, za tym co jeszcze przede mną.