Normą jest patologia dla człowieka tkwiącego w niej. Dopiero wtedy i tylko wtedy, kiedy zrozumie, że w niej tkwi będzie mógł spojrzeć na swoją przeszłość widząc ją, jako fundament swojego życia, którego nie jest w stanie wykorzenić, lecz, dzięki któremu jest świadomy, że istnieje i może zbudować lepszą teraźniejszość i przyszłość nienacechowaną strachem przed dotykiem, bólem uderzeń i krzykiem, zdławionym łzami.
30 July 2012, 22:26
Przepraszam, że dopiero dzisiaj... Masz słuszność podobieństw tematycznych jest wiele jednak... nie wiem jak to powiedzieć... Twój felieton jest znacznie lepszy, gdyż niesie ogromną siłę przekazu. Czytając go od pierwszych słów wyczuwa się uczucia, a nie jedynie wyciągnięte wnioski ujęte w słowach tak jak w mojej myśli.
25 July 2012, 22:51
Dostrzegam nieco podobieństwa do mojego felietonu z przed kilku dni..
Nie o plagiat mi chodzi :)) o nie..
Zastanawiam się tylko czy dostrzegasz kilku podobieństw przesłania..
13 July 2012, 19:57
przypuszczalem, ze to wlasnie mialas na mysli, ale wolalem dopytac
nie zawsze tak jest. czasem po prostu sie wie, ze to jest zle, ze to z czym sie ma do czynienia jest patologia... i taka osoba z wewnatrz obiecuje sobie, ze w swoim zyciu nigdy czegos takiego nie zrobi, ze bedzie inna...
milego wieczoru, Kasiu:)