Niepotrzebnie dręczymy się poczuciem winy. Często wynika to z prób usprawiedliwienia siebie ze zła, które popełniliśmy i nieustannie popełniamy. A zamiast rozwikływać, czy dany czyn popełniliśmy z własnej woli czy z powodu tego jak ukształtowało nas życie i inni ludzie, wystarczy wyrazić chęć do zmiany bez subiektywnego oceniania siebie - przyjąć po prostu fakt własnej niedoskonałości. W ten sposób łatwiej odróżnić dobro od zła w bieżącej sytuacji i odnaleźć pokój ducha. A prawdziwe, obiektywne spojrzenie na przeszłość niewątpliwe przyjdzie z czasem.