Myślenie abstrakcyjne bywa celowe. Iluzja nie.

To nie jest myślenie. To jest ukazanie jak nas wzrok oszukuje.
Mózg robi to samo.
Obserwuję siebie z boku czasem, jak mi się tylko przypomi, że tak potrafię. ;)

Pudło. Prędzej myślenie abstrakcyjne.

Cyborgiem mi zapachniało.

A co w sytuacji gdy mimo głodu myślisz np. o ulubionej piosence?

A to zależy jeszcze od tego o czym myślimy. Czy kontemplujemy czy rozwiązujemy problem.
Moje myślenie nie omija przeszkód, ba, lubi je wręcz napotykać.

Ok, ujmijmy to tak: czasem musimy przekonać się do tego co mózg już wie.

Nie sądzę.
:]

Nie zawsze jest to proces automatyczny. Czasem trzeba sobie/mózgowi pomóc.

"Eee. Nie." Ale jednak zgadzasz się ze mną :]

Wszystko zaczyna się od siebie...
Odkupienia na sobie możemy dokonać tylko my sami.