Na rozżarzonym tysiącami kolorów niebie nie widzę Twojej twarzy, czy choćby cienia znaku, że tam jesteś. Ale wierzę Ci często w to co mówiłeś, gdyż zawsze mówiłeś prawdę. I teraz wierzę. W Ciebie i w to, że kiedyś będę razem z Tobą patrzeć w twarz moim bliskim i pomagać im tak, jak Ty pomagasz mi..
Mimo wszystko czy czuję chłód dlatego że stoję boso..?
Myślę że dlatego że zgasła ostatnia iskra ciepła wraz z Twoimi oczami. Zabrałeś ją ze sobą.
Dawałeś mi ją całe życie, jakby pewność, że każdego dnia ciepło będzie takie samo, że nigdy nie będzie zimy.
Albo choćby mroźnej.
Dziś czuję chłód przenikający aż do kości.
Czy wstyd się przyznać, że jedyne co widzę to puste myśli przechodniów?
Czy to wstyd, że jedyne co czuję to mrożąca obojętność?
Czy to konieczne się przyznać, że nie chcę iść nigdzie gdzie czuję zimę?
Dziecko lata, wiecznej wiosny, świat beztroski i miłosny..
pomyślisz dziś, a ktoś z Tobą tak pomyśli..
Lecz moje myśli to nie wieczna zima, choć powiew lata wciąż przemija..
JA nie przemijam!
I nie przeminę, dopóki w myślach twoja twarz przy mej