Między cieniami sąsiednich bram wolno się kruszy cierpienia granit. Pośród łez, co w kamień twarzy tak wrosły, zaciśnięte dłonie z serca medalik chowają miłosny. I jak gwiazdy i słońce w pięść zmienione świetlistą, mienić się będzie, co do palców pamięci przymarznie wszystko.
101 741 wyświetleń
955 tekstów
266 obserwujących
28 October 2010, 19:33
~giulietko Ty wiesz, nie wszystko można zrozumieć, nawet samego siebie. Nie wszystko można też wytłumaczyć.
Dziękuję Wam Kochani, że tak się spodobała ta myśl, co do której do końca sam nie byłem przekonany.
:)
28 October 2010, 19:07
Niezwykle piękne słowa...lecz niepokoi głębia smutku serca, które je dyktowało...
28 October 2010, 13:08
Wrażenie po przeczytaniu nie do opisania
Gęsia skórka po ciele przebiegła...