Ludzie samotni i skrzywdzeni przez życie,którzy pragną jedynie
ludzkiego towarzystwa stają się ślepi. Nie odróżniają prawdziwej miłości
od fałszywego zauroczenia, siły przyjaźni od słabych więzi
koleżeństwa, bezinteresownego komplementu od zakamuflowanej
krytyki, szczerego uśmiechu od złośliwego uśmieszku. Mimo, że nie mają
białej laski czy psa przewodnika są ślepi. Ślepi na zakłamanie
otaczającego ich świata.