- Lilka zobacz, widzisz tą parę na moście? - przeklęłam w myślach ze złości, że akurat ich musiała zauważyć. A przecież w koło było pełno zakochanych. Albo przynajmniej mi się tak wydawało - wyglądają na bardzo szczęśliwych. I ten sposób w jaki na nią patrzy, zazdroszczę jej - powiedziała. - założę się, że są ze sobą od niedawna, albo co dopiero zwyciężyli w walce o swoją miłość - zgadywała dalej, nie wiedząc, że ów chłopak jest moim byłym, który zostawił mnie ja innej. A teraz musiałam wysłuchiwać komplementów rzucanych w ich stronę i to od mojej najlepszej przyjaciółki. W sumie skąd mogła wiedzieć, że on to właśnie On.
- Nie wiem, Zuza. Naprawdę nie wiem. Czy to zasługa fermonów, czy przeznaczenie. Zresztą, zawsze byłam słaba z chemii...