Ktokolwiek bądź cokolwiek pisało scenariusz mojego życia, powiem wam jedno - spieprzyło je.
Na początku zdeptano moje marzenia. Kurcze! Gdybym była jedynakiem, mogłabym zarzucić sobie, że za wiele wymagam - w końcu przyjęło się, że Ci jedynacy są tacy rozpuszczeni. Ale nie. Nie jestem jedynakiem, choć przyznam szczerze, czasami moi dwaj młodsi bracia dają tak w kość, że człowiek miewa mord w oczach. Następnie miłość. Ta niespodzianie stanęła na mojej drodze. Ah! Głupia ja, myślę sobie - w końcu będę szczęśliwa! Baaa... nie przeczę, że nie byłam. Byłam. Tylko jak widać czas przeszły oznacza inną historię, mojego pokrętnego życiorysu. Zawiłości jakie stanęły na mojej drodze, pozostawiły kilka ran, z których powstaną pamiętliwe blizny. Rodzice. Ci, to czepiają się mnie na każdym kroku. Gdy siedzę w domu - "dlaczego nie wyjdziesz? Nie zabawisz się?" Gdy wychodzę - "dlaczego tak późno wracasz?" Z nimi to mam istny obłęd w ciapki. Moja jedyna przyjaciółka wyjechała do Londynu - tu należą się ukłony w stronę Polskiego rządu, który obiecywał tyleeeeeeeeeeeee. A nie spełnił tego "tyle" nawet w jednej ósmej.
To tylko część tego, co nie wyszło w tym moim życiu.
Ale jak wiadomo... to ono pisze najlepsze, bądź, co bądź scenariusze. Jako niedoszła pisarka, wprowadziłabym w nim kilka korekt. Ot tak - dla zasady i potwierdzenia, że ktoś, bądź coś spieprzyło ten scenariusz.