Jesień potrafi przyprawiać o lekką depresję. Szczególnie początek listopada, kiedy to odwiedzając groby zmarłych przypominamy sobie o bliskich osobach, które odeszły z naszego życia. To dobrze, że o nich pamiętamy. Należy im się pamięć za całe dobro i życiowe lekcje, jakie wnieśli do naszego życia. I na tym właśnie starajmy się skupiać, kiedy ich wspominamy. Na tych lekcjach, wyciągajmy z nich wnioski i żyjmy dalej. Nie pozwólmy zapanować smutkowi i żalowi za to, że ich już z nami nie ma. Żyjmy dla tych, którzy nadal są z nami, bo nikt nie będzie żyć wiecznie. Ani oni, ani my. Trwajmy przy nich, póki możemy i cieszmy się wspólnymi chwilami, żeby nie żałować, że tego nie zrobiliśmy, kiedy i ono odejdą. Nie marnujmy życia na ciągłe rozpamiętywanie przeszłości. Pozwólmy duchom przeszłości spocząć w spokoju i pielęgnujmy w sobie światełko, które w nas po sobie zostawili. Nie pozwólmy mu zgasnąć wraz ze zniczami na grobach. Jest silniejsze niż sądzicie, nie zgaszą go podmuchy wiatru, ani ulewny deszcz. Musicie tylko w to uwierzyć.