i zostały już tylko ...

i cóż ruszyłem przed siebie ...
widocznie tak musiało być ...
nie pisana jest mi rodzina ani przyjaciele ...
ale puste krzesło zawsze będzie czekać ...
może kiedyś przyjdziesz, usiądziesz ...
i pogadamy jak starzy, dobrzy kumple ...
bo zostały już tylko wspomnienia ...
one zostają na zawsze ...