-Dlaczego nic nie mówisz?- zapytał.
-,,Niemożliwe-pomyślała. Pewnie to jeden z tych pięknych snów, które zmierzają do bram niespełnienia, do krainy podeptanych nadziei..albo fragment niedokończonej baśni o białym ptaku bez skrzydeł szybującym w przestworzach..
A jeśli jej miłość naprawdę zwyciężyła i jak skała przetrzymała każdą wichurę losu? Jeśli utorowała sobie drogę do jego serca?
Zostanie tu do momentu, aż te usta pozwolą jej jeszcze raz usłyszeć najpiękniejsze na świecie słowa.. Nawet gdyby za chwilę zatrzasnęły się bramy snu. Nawet gdyby miała ujrzeć spadającego z chmur ptaka.. "
-Kocham Cię. Jesteś moim ulubionym uśmiechem, łzą przynoszącą ulgę, ufającym spojrzeniem, ciepłą dłonią, najtrwalszym zapachem, niezapomnianym smakiem, wiecznym wspomnieniem, kontynuacją mojej własnej legendy..
Milczała, wsłuchując się nawet w najmniejszy szelest, nie usłyszała.
Patrzyła w niebo, śledząc każdą napotkaną chmurę, nie dostrzegła.
-,, Wiesz, już dawno to sobie wyśniłam- szepnęła uśmiechając się. A potem oczekiwałam już tylko nadejścia spełnienia."