Chciała uciec od swiata,
Chowała sie w pokoju, tam czuła sie bezpieczna
Unikała ludzi, niepotrzebnych rozmów, mysli, słów...
Nie potrzebowała współczucia , litosci
Uwielbiała noc, wtedy mogła bys sobą...
Chociaż sie jej bała, zatracała sie w niej bezpamięci
Długie noce spędzone na patrzeniu sie w okno
Uwielbiała deszcz, wtedy mogła wychodzic do ludzi,
Nikt nie posadzał a o to, że z jej oczu sączą się lzy
Nikt nie mógł zniesc jej wzroku, jej brązowe oczy zamieniły sie w przepasc, nie było w nich głebi, naturalnych odczuc
Wtedy stała sie jedyna w swoim rodzaju, nikt jej nie zazucał że kogos nasladuję
Była po postu sobą w swojej samotnosci...