zgadzam się, gdy człowiek potrafi zapanować nad strachem, potrafi zapanować nad swoim życiem ;) ale mimo tego, że panuje nad strachem, gdzieś tli się jakas iskierka tego, że coś może się zmienić. ;) ale to takie ludzkie ;)

w swoim strachu jesteśmy mistrzami
sami go potęgujemy nakręcając swoje lękliwe trybiki...
sztuką jest ich opanowanie i zmuszenie do jednostajnej rytmiki :)

człowiek już jest chyba takim stworzeniem, że nawet gdy jest szczęśliwi gdzieś tam w środku czegoś się obawia. ;) pozdrawiam ;)

strach rzecz naturalna, ale w sumie, co ma być, to będzie, a człek potrafi całkiem nieźliście ładować w nachy na zapas, a po co?
pzdr :)

to prawda, jeżeli szczęście jest prawdziwe usiądzie nam na otwartej dłoni.

zgadzam się ;) tylko głupiec niczego się nie boi.

owszem...
ja jestem pełna strachu
i mój jak w przysłowiu ma duże oczy...
ale bez niego nie bylibyśmy ludźmi

strach uświadamia nam też, że bardzo nam na czymś zależy. ;)

strach jest czymś normalnym.. ale jego ciągłość jest dość przerażająca, oby nie wszedł w nawyk... ;)