ach, chodziło w tej myśli o to, że kochać możemy osoby "obce" lub niekochać "rodziny". Jek tak to się zgadzam, chociaż nie jest to regułą. U niektórych ludzi genetyka działa "podświadomie".

... nie tylko z tej strony chciałem na ten problem popatrzeć... rozpatrywałem, nie tak dawno, pewien problem, taką sytuację... dwie osoby starające się o uznanie w oczach trzeciej... jedna się musiała starać o uczucia kogoś, o uznanie tej osoby... i druga, która o tę osobę nie dbała lecz i tak wszystko mogła dostać bo była siostrą... i tak zboku przyszła refleksja - "serce kontra plemnik ( genetyka )...

Zaskakujące stwierdzenie. Dotychczas uważałam, że zdolność do miłości oraz empatii są genetycznie uwarunkowane, ale kto wie...?

... dla mnie taka interpretacja też jest bardzo ważna, Gerardzie... nawet początkowo nie miało być odniesienia do genetyki, lecz do plemnika... zahaczałoby to też o seks, tak bardzo nieraz kojarzony z miłością... jednak zamykałoby to myśl w małym kręgu ojcostwa, lub seksu... dlatego zmieniłem na genetykę... bo nie tylko chodzi o o relację rodzic i dziecko, lecz o szerszy krąg powiązań rodzinnych i miłosnych... jakże często ludzie przychodzą do siebie nawzajem ze słowami "przecież jestem twoim dzieckiem"; "przecież jestem twoim [...]

Nie wiem Grzesiu czy dobrze zinterpretowałem tę myśl...Mi tutaj nasuwa się na myśl miłość do dziecka, które kochamy z całych sił...mimo, że nie łączy nas genetyka...Może zbyt biorę to osobiście...ale tak mi się wydaje...Można też kochać inne osoby w ten sposób np kogoś, kto jest bliski sercu...

Zjednoczenie dwóch dusz...Musi być mięta i chemia i jeszcze zatracenie po zawroty głowy z motylami w żołądku

Ani chemii...wbrew pozorom...pozdrawiam:)