Badanie ukrytej prawdy.

Jestem pomiędzy obozami, próbując doszukać się prawdy gdzieś daleko,w głębi tego,co się wydarzyło. Każdy jest od niej oddzielony własnym, chroniącym od niej umysłem. Jedyna droga to obserwacja. Po cichu. Bez komentarzy. Zaczyna się badanie. Nikt o nim nie wie a ja analizuje. Ich i siebie. Pozbywając się z czasem subiektywizmu by spojrzeć realnie, by dostrzec. Pozbywam się oczu, aby serce i zmysły odnalazły sens. Refleksja pojawia się dość szybko, gdy zabijam, uciszam wnętrze chcące osądzać. Nikt jej nie zna. Nawet uczestnicy. Leży ona gdzieś pośrodku, między prawdami subiektywnymi czerpiąc wiedzę z obu. To nie ich wina. To wina umysłu, który chce dla siebie autopomocy...