Jest to drugi tom bestsellerowej trylogii tłumaczonej na kilkanaście języków. Cieszę się, że nie ominięto naszego ojczystego języka, ponieważ książka jest warta grzechu. Sam autor radzi, aby zabierać się do niej po zmroku przy zapalonej lampce (nie, nie wina) nocnej...
Podział na trzy części przywodzi na myśl sztukę dzieloną na akty, jednak niektóre sceny przedstawione w książce ciężko wyobrazić sobie na deskach teatru. Podoba mi się podział na krótkie rozdziały, które od razu skojarzyły mi się ze stylem Kinga (mimo że King absolutnie nie ma na to patentu, to b. subiektywne skojarzenie). Podoba mi się również napięcie i element zaskoczenia pod koniec wielu takich rozdziałów.
Z wad... szybko się ją czyta. Ale to nie taka wielka wada, o ile się wie, że trylogia składa się z trzech części. :)
Pozostaje mieć jedynie nadzieję, że pozostałe będą równie dobre.
0°C 17
