Twórczość, Marcus69

Moja Anulka, jest jak nici szpulka,
Nie da się rozplątać, póki się nie zastanowi,
Czy mnie już mniej, czy bardziej woli,
Od tych „exów”, co wielu ich miała,
Chociaż im serce na dłoni dała.

Nie wie czy już mnie kochać może,
Bo strach jej serce splątał we wzorze,
Tak trudnym i tak oderwanym od świata,
że rozplątać to może tylko…
Psychopata!

Dla tej co mnie otwarła, chociaż i Ona tego nie zrozumie,
Dla tej, co do mnie dotarła, chociaż nikt nie umie,
Dla tej co uciekła, gdy mnie otworzyła,
Dla tej która, teraz już jest jak by nie była ….
Dla tej, którą pokochać chciałem,
Jednak znów sam zostałem,
Bo taka moja pokuta,
Za to, że widzę tylko skrawek swego buta,
Za to, że nie mam empatii, za to że gdy się jej uczę,
To zostają zgliszcza, samotnością zatrute.
I znów przyszła Ona, która nie raz tu była,
Samotność i szepce do ucha – przecież Ci mówiłam,
że mi nie uciekniesz, że nie porwie Cię już nikt i nigdy,
bo musiał by wtedy powiedzieć, że odpuszcza Twe winy.

Jam jest Husaria i choć by i tysiąc przede mną stanęło,
A ja sam w polu bez Towarzyszy, to nie ustąpię,
Jam jest Husaria, niezłomna odważna,
Dla której tylko kolejna bitwa jest ważna,
Jam jest Husaria, pamiętaj nim przeciwko mnie staniesz,
Bo tylko lament Ci dam i łkanie,
Ma kopia lekka, lecz daleko sięga,
Ma szabla krótka, ale cięcia kąsają,
Mój koń piękny, nie jedna piechota pod nim legła,
Me skrzydła łopoczą i Cię oślepiają,
Więc lepiej zwijaj się z pola, póki jeszcze możesz,
Bo potem nawet Twój Bóg Ci nie pomoże …

Dziękuję Ci Mamusiu, że zawsze mnie wspierałaś, że jesteś ze mnie dumna,
że mnie szanowałaś.
Dziękuję Ci za przytulanie, za oddanie,
Dziękuję za miłość, za motywowanie.
Kocham Cię bardzo i zawsze tak zostanie.
Cieszę się , że było mi dane,
mieć najwspanialszą na świecie Mamę.

Zepsuty niczym plastikowa zabawka,
Której nie służy żar namiętności,
Wymięty przez życie, gdzie każda dawka
radości jest nadzieją na dar spełnionej miłości,
Rzucony w kąt życia, lekko uszkodzony
Przez dziewczynki, które wierzyły w zabobony,
Że taka zabawka istnieć nie może,
I żaden argument tu nie pomoże…

Ciągle się staram i nic z tego nie wychodzi,
Słyszę, nie szukaj, samo się znajdzie,
Co jakiś czas ktoś me emocje zwodzi,
Czuję się jak zwierzę samotne w tajdze.
Zimno mi, dookoła pustka,
Nikt mnie nie rozumie,
Otwieram usta,
Wymiotuję miłością, mam jej w sobie za wiele,
Wylewa się ze wszystkich otworów w moim ciele.
Na koniec tego spektaklu, wybucha mi głowa,
Wreszcie mogę odejść, opuściła mnie trwoga …

Zmęczony snami, zmęczony nadzieją,
Zmęczony ostrzeniem i odpadaniem,
Zmęczony nieosiągalną keją,
Zmęczony sobą i ciągłym trwaniem,
Tak biegnę przed siebie
I dalej nie widzę Ciebie…

Ciągle słyszałem, że Cię nie ma na świecie,
Że szukam ideałów, że szukam śniegu w lecie,
Że nie ma kobiety, która jest czuła i wrażliwa,
Jednocześnie seksualnie wręcz napastliwa,
Mądra i piękna,
Inteligenta, ponętna,
Aktywna, ambitna i zawsze uśmiechnięta,
Teraz leżąc obok Ciebie, bawię się Twoimi lokami,
Współczując otaczającym mnie niedowiarkom,
Ty mnie całujesz, śmiejesz się cudownie,
Szepcząc:
„ Nie zakochuje się pochopnie…”

Kocham Cię o brzasku i kocham wieczorem,
Kocham, gdy stóp dotykam i w szyję całuję,
Kocham dziwnym wzorem,
Którego sam nie pojmuję?
Gdy jesteś daleko, bardzo mi Cię brakuje,
Chcę by tak zostało, na całe wieki,
By inne kobiety były mi obojętne,
By inni mężczyźni patrzyli z zazdrością na Ciebie,
Ja z Tobą Kochanie czuję się cudownie
I niech tak zostanie nam na zawsze pogodnie!

Przepraszam Kochanie, że ogień który we mnie płonie,
Spala czasem co ma na swej drodze,
Martwi mnie Twój smutek
I żal wielki czuję,
Że przeze mnie straciłaś uśmiech,
Przepraszam, nie chciałem Cię zranić,
Ciągle się siebie uczymy,
Raz irytujemy, potem tulimy,
Cieszę się, że Cię mam i proszę o więcej,
Bo tylko Ty rozumiesz mnie głębiej…

Wiem, że się boisz, lęk czujesz,
Strachem jednak człowiek tylko rujnuje,
Marzenia, piękno drugiego człowieka,
Trzeba uwierzyć, że cuda można na padole łez przeżyć,
Choć tak trudno nam z ciemnością się zmierzyć.

Mogę Ci dać wsparcie, lecz nie dam gwarancji,
Mogę się starać, lecz bez Ciebie to nic nie da,
Dlatego mam prośbę o nutę adoracji,
Wtedy rzeczywistością stanie się nadzieja dziś złudna…