Małgorzata Musierowicz, recenzje książek

Kolejna część Jeżycjady lat dziewięćdziesiątych. To oczywiście książka dla młodzieży i o rodzącej się miłości dwojga nastolatków. Małgorzata Musierowicz jest konsekwentna, więc jest to miłość heteroseksualna i mądra. Konrad i Aurelia odkrywają dopiero swoje uczucia i płomień w nich narasta stopniowo, przez wspólne działanie, rozmowy. Są pokrewnymi duszami artystycznymi. Powoli się poznają i zaczynają rozumieć, a nie najpierw idą do łóżka, po kilku piwach. Są to tacy młodzi ludzie, jacy powinni być. Nie chodzą do klubów, pubów czy dyskotek. Autorka nawet nie wspomina o tych wylęgarniach patologii i przestępczości. Myślę, że twórczość Musierowicz staje celowo w sprzeczności z na przykład kinem gloryfikującym bandytyzm i cwaniacki kapitalizm, jak filmy Pasikowskiego czy Żamojdy. Jej młodzi i dorośli bohaterowie są jakby ze Stachury, [...]

To kolejna część Jeżycjady, dziejąca się na początku lat dziewięć dziesiątych, ubiegłego stulecia, a ściślej od 25 grudnia po 1 czerwca roku następnego. Poszczególne rozdziały toczą się w różne stałe i nowo modne święta, które zmałpował nasz lud lub wykopał ze zmarzlin historii. Ci co spodziewają się miłości, będą usatysfakcjonowani, przypuszczam, że do łez oczywistych i rzęsistych jak deszcz w scenie burzy w lesie na trasie Poznań - Gniezno i tamten namiętny pocałunek. Jednoczesnie jedna z gierojek książki mówi, że miłość to trwanie. Brzmi to jak złowieszcza chmura, która skazuje jej rozmówczynie na długoletnia bylejakość, aż do wychłodzenia w suszkę różańcową, co jest udziałem zdecydowanej większości populacji homo i sapiens w tym kraju. Ta książka jednocześnie pokazuję rozwój kapitalizmu, ale [...]

To już siódma część Jeżycjady Małgorzaty Musierowicz. Autorka umieściła akcję książki tym razem w wigilię świąt Bożego Narodzenia, w roku 1991. To książka przede wszystkim o rodzącym się uczuciu, ale też o sztuce przebaczania i sztuce wglądu w siebie i sztuce wyciągania wniosków z własnych , życiowych potknięć. Dlatego tak dobra to lektura dla nastolatków. Ponadto autorka znowu perfekcyjnie kreuje postacie, sytuacje i mistrzowsko i arcyzabawnie prowadzi dialogi, a jakie one mądre! Konsekwentnie też namawia młodych czytelników by uczyli się, czytali książki i zadawali pytania o to co spotyka ich w życiu i żądali pomocy w rozwiązywaniu tego co im się przytrafia i to życzliwej pomocy. Znowu z bohaterami pokonujemy znane wcześniej ulice , miejsca, mieszkania Poznania i kapitalnie się [...]

Szósta część Jeżycjady, to jedna z najwspanialszych książek jaką przeczytałem. Zwolennicy i poszukiwacze Miłości mają tu wszystko czego potrzebują, łącznie z tak zwanym stopniowaniem napięcia,aż po hollywoodzki finał! A dla mnie te rewelacyjne ponad czasowe rozmowy bohaterów o życiu, filozofii i kulturze są po prostu smakowitością. Ich wewnętrzne monologi są kapitalne i to wszystko pani Małgorzata podaje językiem prostym, pełnym poczucia humoru, zrozumiałym właśnie dla nastolatków, głównych adresatów swoich książek.

Tym razem autorka umieszcza akcję książki w 1988 roku i piszę, że to czas największego kryzysu. Część bohaterów książek poprzednich tuła się po świecie, patrz robi kariery, a reszta przygotowuje grunt pod plan Balcerowicz, który zmiecie PGR-y i 2 miliony ludzi skaże na dożywotnie upodlenie. Geje i reszta 10-20 procentowej [...]

Piąta część Jeżycjady Małgorzaty Musierowicz nosi tytuł Opium w rosole i autorka przenosi nas w niej, w niby mroczne czasy stanu wojennego. Pani Małgorzata delikatnie, może ze względu na cenzurę, a może, to jej świadomy zabieg literacki?-operuję złem. Domyślić się więc musi czytelnik, że rodzice Kreski zmuszeni zostali do wyjazdu z Polski, Borejko jest internowany, a profesora Dmuchawca usunięto ze szkoły, no i Pyziak, typ łotra, który teraz powraca z Antypodów czy innej Ameryki i głosi, ja to zobaczyłem, ja to przeżyłem, ale do kogo ta mowa, przecież wy nie mówicie dwoma jęzorami! Mnie autorka ujęła już chyba na trzeciej stronie, gdy napisała, że bohaterka poprzedniej części Jeżycjady Ida Borejko jest posiadaczką wybitnego biustu! Genialne i kobiecty określenie, bo kobiety [...]

Ida Sierpniowa kończy Jeżycjadę lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. Oczywiście jest to książka o poszukiwaniu miłości i akceptacji, ale jest to postawienie na wartości rodziny, w której wszyscy członkowie siebie wspierają.I w tym wspieraniu się biorą udział wujkowie , ciotki , kuzyni. Faktycznie, w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych tak było - Rodziny wykraczały poza relacje rodzice-dzieci i naprawdę bardzo się wspierały, a pieniądze nie miały znaczenia. Przewrót balcerowiczowski to drastycznie zmienił na niekorzyść. Autorka konsekwentnie stawia na inteligentną rodzinę, bardzo oczytaną, dla której wartości materialne nie mają znaczenia. Tak też pokazuje młodzież, stawia na ich mądrość i zaangażowanie w przyjacielskie relacje oraz młodzież zauważającą to co się wkoło niej dzieje i próbującą reagować na rzeczywistość. Autorka stoi na stanowisku, że pieniądz demoralizuje , a walka o niego rozbija rodzinę i niszczy jej wartości. Trudno się z nią nie zgodzić. Jej bohaterowie główni mądrze się bawią i nie używają alkoholu czy narkotyków, raczej mądrze rozmawiają ze sobą i inspirują się wzajemnie mądrym, przemyślanym postępowaniem. To kolejna książka , którą wspólnie powinni czytać dzieci z rodzicami i rozmawiać ze sobą. Ta książka może być inspiracją do takich pięknych rozmów, gdzieś może na wspólnym spacerze w lesie czy parku. Oczywiście jest to książka genialna i o prostym przekazie, ale warto ten przekaz dziś poszerzyć o edukację seksualną!

Czym jest Kłamczucha Małgorzaty Musierowicz? Emanacją jej geniuszu pisarskiego. Kim jest Kłamczucha? Piętnastolatką, która chce kochać i być kochana, być w tradycyjnym, małżeńskim związku i to z facetem, co dziś już budzi opory. Na dodatek ona chce mu prać, gotować, prasować, co niedługo na pewno uznane zostanie za przestępstwo, a już jest przez feminizm uznane za zbrodnie przeciwko kobiecości. A feministka Aniela Kowalik vel Kłamczucha być nie może, bo jest inteligentna, interesuje się teatrem, czyta Szekspira, Strindberga, Fredrę , Ibsena, no i kocha heteroseksualnego mężczyznę, który ni jak nie jest kobietą lub chociaż przebiera się w kobiece ciuszki. W ogóle Małgorzata pisze o rodzinie tradycyjnej, inteligentnej, żądnej wiedzy, rozwijania swych horyzontów naukowych i kulturalnych. I ta rodzina stosuje kary cielesne [...]