Cytaty Rok potopu - Eduardo Mendoza

[...] jak człek kradnie, to się uczy niekiepskiej psychologii. Przed naładowaną strzelbą ludzie bardziej się starają wybielić, [...] niż w konfesjonale [...].

[...] nieustępliwość to pewien sposób bycia: może służyć nagannym celom, lecz także cnocie i szlachetności.

[...] praca to wysiłek, lecz także mądrość i wytrwałość; nie chodzi tu o użycie brutalnej siły wobec materii, lecz o to, by wiedzieć, co się chce zrobić i dlaczego [...].

[...] otóż to, wszyscy jesteśmy ludzkimi istotami i nie możemy zrobić nic sensownego nie płacąc tej ceny, jaką jest wzięcie na siebie ciężaru własnej ułomności [...].

Zawsze bałam się wieczności; wyobrażam ją sobie jako coś ogromnego, niezbyt sprzyjającego ponownym spotkaniom [...].

[...] taki jest świat: dobrego człowieka upodli, a temu, co jest i tak zły, da powody, żeby nadal był zły [...].

Jest to właściwość ludzkiej natury, że tracimy zapał, kiedy nasze marzenia zaczynają się materializować [...].

Nie wierzę w piekło ani w niebo; a jeśli nawet istnieją, to mnie i tak wszystko jedno. Nie chcę nic wiedzieć o tym układzie, który nagradza hipokrytów, a skazuje pogrążonych w rozpaczy.