[...] w pięćdziesiątym trzecim roku życia nie potrzebuje się już ludzi. Samo życie, każda chwila, każda kropla tu, w tej sekundzie, teraz w słońcu, w Regent's Park – to dosyć. Teraz, kiedy posiadło się już tę umiejętność, całego życia nie starczy, żeby wydobyć wszystek smak, żeby wydobyć łut przyjemności, każdy odcień znaczenia, które są obecnie o tyle rzeczywistsze, o tyle mniej osobiste niż dawniej.
