Autor
Albert Camus
[...] bo godzina posiłku to ta godzina, kiedy jest się głodnym.1
[...] bo godzina posiłku to ta godzina, kiedy jest się głodnym.
Mikropowieść autorstwa francuskiego pisarza i noblisty Alberta Camusa, przedstawiająca losy człowieka wyobcowanego w [...]
Mikropowieść autorstwa francuskiego pisarza i noblisty Alberta Camusa, przedstawiająca losy człowieka wyobcowanego w świecie zła i hipokryzji, wydana w 1942 w Paryżu w wydawnictwie „Gallimard”; przekład na język polski wydano w 1958. Najsłynniejsza obok Dżumy powieść Camusa.
Reklama
Wsparcie na Patronite
Często myślałem wówczas, że gdyby zmuszono mnie do życia w pniu uschniętego drzewa, gdzie jedynym moim zajęciem byłoby oglądanie barwy nieba ponad moją głową, z czasem przyzwyczaiłbym się i do tego. Czekałbym na przelot ptaków lub na zderzenie się chmur [...]41 zeszyt
Często myślałem wówczas, że gdyby zmuszono mnie do życia w pniu uschniętego drzewa, gdzie jedynym moim zajęciem byłoby oglądanie barwy nieba ponad moją głową, z czasem przyzwyczaiłbym się i do tego. Czekałbym na przelot ptaków lub na zderzenie się chmur [...]
Znajome szlaki wyznaczone na letnim niebie mogły równie łatwo poprowadzić do więzienia, jak do niewinnych snów.1
Znajome szlaki wyznaczone na letnim niebie mogły równie łatwo poprowadzić do więzienia, jak do niewinnych snów.
Przez otwarte drzwi wchodził zapach nocy i kwiatów.1
Przez otwarte drzwi wchodził zapach nocy i kwiatów.
Przed bramą czekał karawan. Lakierowany, podłużny i lśniący- przywodził na myśl piórnik.1
Przed bramą czekał karawan. Lakierowany, podłużny i lśniący- przywodził na myśl piórnik.
I aby wszystko się dopełniło, abym poczuł się mniej samotny, pozostało mi jeszcze pragnąć, by w dniu mojej egzekucji było dużo widzów i by mnie powitali okrzykami nienawiści.2
I aby wszystko się dopełniło, abym poczuł się mniej samotny, pozostało mi jeszcze pragnąć, by w dniu mojej egzekucji było dużo widzów i by mnie powitali okrzykami nienawiści.
Człowiek zawsze ma przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.2
Człowiek zawsze ma przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.
Żeby przestano w nas wątpić, musimy przestać istnieć, po prostu.2
Żeby przestano w nas wątpić, musimy przestać istnieć, po prostu.
Ale przecież wszyscy wiedzą, że życie nie jest wcale warte trudu przeżywania. W gruncie rzeczy dokładnie zdawałem sobie sprawę, że to nie ma znaczenia, czy się umiera w trzydziestym czy w siedemdziesiątym roku życia, ponieważ jest oczywiste, że w obydwu wypadkach inni mężczyźni i inne kobiety żyć będą dalej, i to przez tysiące lat.31 zeszyt
Ale przecież wszyscy wiedzą, że życie nie jest wcale warte trudu przeżywania. W gruncie rzeczy dokładnie zdawałem sobie sprawę, że to nie ma znaczenia, czy się umiera w trzydziestym czy w siedemdziesiątym roku życia, ponieważ jest oczywiste, że w obydwu wypadkach inni mężczyźni i inne kobiety żyć będą dalej, i to przez tysiące lat.