Cytaty - Krzysztof Varga

Są różne rodzaje nieprzyzwoitości, nie ma ludzi, którzy by się o jakąś odmianę nieprzyzwoitości nie otarli.

Czytelnicy chcą fabuł nie wątłych , ale galopujących, pełnych zwrotów akcji, choćby niedorzecznych. Pożądają niewiarygodnych fabuł, które uwolnią ich z oków samodzielnego myślenia. Nie chcą poświęcać czasu na własną interpretację, ale łakną, by autor za nich zdecydował, w którą iść mają stronę.

Ludzi w zasadzie nie da się zrozumieć, a przynajmniej pojąć ich do końca. Często ci się zdaje, że już kogoś znasz, przyjaźnisz się z nim od lat, nawet go kochasz, a nagle ta osoba robi takie rzeczy,zupełnie nieoczekiwanie, irracjonalnie, działa w sposób tak niepojęty, że jedyne, co ci pozostaje, to pogodzić się z tym, że tak naprawdę nic o niej nie wiedziałeś i nie miałeś pojęcia, co siedzi w jej głowie.

Nigdy jeszcze nie doświadczaliśmy takiej inwazji produktów zamiast powieści. Co ja mówię – półproduktów, ćwierćproduktów i w sumie nie byłoby aż takiego problemu, gdyby owe półprodukty nie wyniesione zostały na piedestał jako prawda najprawdziwsza i promowane przez speców od marketingu jako realne arcydzieła, a lansowane później przez dyspozycyjnych recenzentów.

Dlaczego tak jest, że czytelnictwo wciąż po dnie szoruje, kraj po prawdzie analfabetów, nikt nie czyta książek, a zarazem produkcyjniaki sensacyjne, kryminalne, erotyczne sprzedają się szaleńczo, są autorzy, którzy po kilka milionów egzemplarzy opchnęli? (...) Jasna sprawa, że proza użytkowa, rozrywkowa, jednorazowa, koślawa literacko, jałowa znaczeniowo, żadna jakościowo zawsze wiele znaczyła, ale dzisiaj niemal tylko taka znajduje admiratorów, z małymi wyjątkami. Niebywała degrengolada gustu czytelniczego nastąpiła, co zawsze jest objawem poważniejszej choroby społeczeństwa. Kapitalizm się w Polsce przyjął, ale za to mieszczaństwo nie chwyciło.To mieszczaństwo, które czyta, myśli, analizuje, to mieszczaństwo admirowane przez Manna czy Maraia, nawet jeśli ograniczone swymi uprzedzeniami, kabotynizmem i przyziemnością, to jednak posiadające aspiracje kulturalne.

Hipopotamy miały charakter, osobowość, były w swej hipopotamowości doskonałe, w swej tłustości zgrabne, w monumentalności delikatne, w dostojeństwie mądre, jak nikt z dwunożnych.

Tak oto żenada została wyniesiona na ołtarze, nieudacznictwo nazwano sprawnością warsztatową, oszustwo świetną rozrywką, kolejowy kryminał wnikliwą analizą społeczną, umysłową pornografię wciągająca historią, bełkot dobrze zakamuflowanych analfabetów trzymającą w napięciu opowieścią.

Ani Dostojewski, ani Bułhakow nic nie wiedzieli o istocie zła, Austriacy o nim wiedzą, ponieważ nigdy mu się nie przeciwstawili, zawsze dawali się złu obłapiać, obmacywać, a finalnie zerżnąć w tłusty habsburski tyłek.

Dzisiaj mamy do czynienia z prawdziwą inflacją słów. (...) Dlatego nie mów zbyt często "szczęście", tak samo jak nie wypowiadaj zbyt łatwo słowa "nieszczęście" i wielu innych słów, jak "tragedia", koszmar", "okropieństwo" czy "zgroza"., Podobnie jak "miłość", "rewelacja" i "wspaniale", bo te słowa coraz mniej znaczą i niedługo będziemy mówić "szczęście", nawet jak uda nam się tylko satysfakcjonująco wysikać, i "nieszczęście", kiedy okaże się, że w sklepie nie ma naszego ulubionego batonika.

Normalne życie w nienormalnosci wlewajacej się nawet w usta jest cenniejsze niz spokojna śmierć.

Przedstawienie nie musi trwać, każde przedstawienie się kończy, najgorsze są te, które ciągną się w nieskończoność.