Twórczość, kasia1818wee

Usiadłam dzisiaj i napisałam wiersz
O przeszłości i jak minął mi dzień
Usiadłam dzisiaj i napisałam wiersz
Wspominając i ciebie i mnie
Usiadłam więc dzisiaj i napisałam wiersz
O chłopaku z daleka … O jednym pięknym śnie
Siedząc tak dzisiaj i pisząc ten wiersz
Stęskniona za dotykiem, jękiem, zapachem … sam wiesz
Usiadłam tak dzisiaj bez celu, zmyślą by napisać wiersz
Napisałam, o chłopcu, o sobie … No gdzie ? No gdzie w tym wszystkim jest sens…

Zazdroszczę Ci tego zapachu
Kiedy wstajesz rano
Niewywietrzonego pokoju, po udanej nocy
Czy tak właśnie pachnie szczęście ?

Zazdroszczę Ci bałaganu w kuchni
Po rodzinnym obiedzie
Niepozmywanych naczyń, rozlanej kawy
Czy tak właśnie wygląda szczęście ?

Zazdroszczę Ci tego dotyku
Który pieści Twoje udo
Niegrzecznych rzeczy, o których nie mówimy dzieciom
Czy tak waśnie czuje się szczęście ?

Zazdroszczę Ci słowa kochanie
Wypowiadane codziennie
Niezapomnianych zdań, nie zawsze zakończonych kropką
Czy tak właśnie słyszy się szczęście ?

Zazdroszczę Ci Twojego Boga
Wysluchanych modlitw
Spełnionych marzeń, wypowiadanych w kościele
Czy to jest właśnie szczęście, którego nie Mam ?

Ten wiersz to zaproszenie
Do mojego tańca
Grają dzisiaj tango
Ten wiersz to przeprosiny
Zamiast w lewo było w prawo
Pogubiłam kroki
Ten wiersz to oskarżenie
O cichą muzykę
To zepsute radio
Ten wiersz to przypomnienie
Parkiet pieszczony butami
Ciągle stoje na scenie
Ten wiersz to krótki list
Miło było zatańczyć
Nie wyśle go do Ciebie
Ten wiersz to pożegnanie
Drygnęłam z grzeczności
Przytuliłam schody
Ten wiersz to zakończenie
Same przeciągi
wyłączyli światła

Za to, że zapomniałam jak trwać
Przepraszam Cię Panie
Za to, że nie potrafiłam wstać
Przepraszam Cię Panie
Za wór okropnych kłamstw
Przepraszam Cię Panie
Stos cnót sprzedawanych za gram
Przepraszam Cię Panie
Za setki rozbitych luster
Przepraszam Cię Panie
Za tysiąc roztargnionych ustępstw
Przepraszam Cię Panie
Za odwrócona twarz
Przepraszam Cię Panie
Ze smutku odziany płaszcz
Przepraszam Cię Panie
Za krwawiace serce
Przepraszam Cię Panie
Za niewyciagniete ręce
Przepraszam Cię Panie
Za tych którym nie wybaczono
PrzeprasZam Cię Panie
Za tych którym żal osłoną
Przepraszam Cię Panie
Za lęk przed tym co się stanie
Wybacz mi ...
Wybacz mi Panie

Pudełeczko wspomnień
odłożone na półkę
Roztargniona Cisza
Pogubiła prawdę, popłatała słowa
Ktoś kiedyś słyszał z oddali ...
O miłości, mądrości, uczuciu ze stali
Droga oświetlona czerwonym księżycem
Otulona zapachem, upiększona słowem
Czyżby nikt nie znał drogi donikąd ?
O niej właśnie szepta serce mój miły
O nie właśnie myślę, odliczając dni mojej mogiły
Widzisz ? To krew, krwią ubrudzone wspomnienia
O Tobie i o Moim małym niebie
Odłożę je na półkę, wraz ze wspomnieniami lata
Niech brudzi je wszystkie, pokochałam kata

Ucichły już wszystkie krzyki
Opadł czarny pył moich próśb
Niezwykły sen tego miasta
O którym zapomniał Anioł Stróż

Niebieskookie krople deszczu
Równo płynące w pośród osamotnionych dróg
Cichutkie łkanie tego miasta
O którym zapomniał Anioł Stróż

Cienie samolubnych istot
Które błagał nawet sam Bóg
Melodia żalu tego miasta
O którym zapomniał Anioł Stróż

Blond włosa gołębica
Skazana na samotność wśród istot bez głów
Ukryta prawda tego miasta
O którym zapomniał Anioł Stróż

Zamknij oczy ... czujesz ?
To twój strach słoneczko cię hamuje
Zamknij oczy ... słyszysz ?
To mój krzyk próbuje się przebić spośród ciszy
Czegoś mi tutaj brakuje
Czyżby niewinności której od dawna nie czuje
Nie płacz więc dziecinko nad rozlanym mlekiem
Chociaż jest ciężko, wszystko przyjdzie z wiekiem
Zrozumienie
Przebaczenie
Uwolnienie
Czego ci więc kocie jeszcze brak
Masz przecież wszystko
I wzrok i słuch i smak

Nie przyzwyczajaj się … zniknę
Nie zapamiętuj słów … zniknę
Nie myśl o tym co lubię … zniknę
Nie szukaj rozwiązania problemów … zniknę
Zapomnij smak moich ust … zniknę
Zapomnij o moralnych zasadach … zniknę
Zapomnij o wierności i naszych sprawach … zniknę
Jak cicha melodia w zepsutym radiu … Niedoskonała
Jak migające światło w starej latarni … Rozczarowana
Pojawiam się i znikam, wybacz, że cię zranię
Wybacz Kochanie

Kim jesteś …
Piaskiem po którym chodzę
Pierzem w poduszce na której kładę głowę
Kim jesteś …
Muszką zaplątaną we włosach
Stokrotką rosnącą przy drodze
Kim jesteś …
Moim marzeniem
Moim koszmarem
Kim jesteś zatem ?
Moim katem … !

Nie milcz, proszę tylko nie milcz
Wszystko oddam byś tylko przestał milczeć
Nie krzycz, proszę tylko nie krzycz
Bym mogła wsłuchać się jak cichutko szepcze życie
Boje się, że mogłabym zostać sama
Boje się, że nie podołam być taka wspaniała
Boje się, że będę niekochana, niechciana
Smutno ostatnio i jakoś dziwnie
Tęskno ostatnio gdy nie ma ciebie przy mnie
Gdzie jesteś ... no gdzie ?
Kochanku mój
Miłości moja
Dlaczego tylko przez chwilę byłam twoja ?

Zapatrzona w głębie tego co było
Zafascynowana zapachem, tych samych jesiennych liści
Oczarowana błękitem nieba wczorajszego dnia
Rozczarowana przeszłością
Zawstydzona teraźniejszością
Wystraszona przyszłością
Za późno jest ten a zarazem za wcześnie
Za wcześnie jest ona … za późno… stracona
Słyszysz jak ta cisza krzyczy ?
Mów do niej szeptem, tylko szeptem pamiętaj
Oswój ją, dotknij, pocałuj
Przyzwyczaj się … to tylko cisza
Pamiętaj niczego nie, żałuj