mam nadzieję mamo
że mam jeszcze pokój
że nie wyrzuciłaś misia
że nie wyjęłaś z niego pluszu

chcę wrócić
przyjść i położyć się na kolanach
jak wtedy gdy miałem osiem lat
rozpłakać się i wyżalić

lecz przypomniałem sobie
że nigdy mnie nie kochałaś
bo zostawiłaś dziecko
w inkubatorze

pytają
jak widzę swoją przyszłość
odpowiadam
jestem niewidomy

mówię
że zrobiłbym krok
ale
jeżdżę na wózku

później
rozmowa się kończy
odchodzę
pełnosprawny w każdym calu

wiedziałaś
że boję się
ciemności

zostawiłaś mnie w nocy

teraz siedzę
zaciągam się cierpieniem
płaczę

byłaś mi słońcem

na moim oceanie
codziennie toną statki

każdego dnia i każdej nocy
wraki
powoli schodzą na dno

nikt nie potrafi ich zliczyć
i nikt nie wie dlaczego
toną

na moim oceanie
nie ma przecież burz
i gór lodowych

chociaż ty
nie pozwól mi utonąć