Twórczość, Gothic Sanctuary

Francja, 1364r.

ROZDZIAŁ PIĄTY

Jak najciszej stąpała po leśnej ściółce, kurczowo ściskając w dłoni drewniany łuk. Nie mogła sobie pozwolić na nawet najmniejszy szelest, czy pojedynczy trzask gałązki pod nogą. Ciche i powolne ruchy wystawiały na próbę jej cierpliwość i siłę mięśni, ale nie mogła zrezygnować. Zwłaszcza teraz, gdy jej cel stał trzydzieści kroków przed nią.
Młoda łania pasła się na polance niczego nie podejrzewając. Nieświadoma tego, jak blisko śmierci się znalazła. Po prostu stała tam, z pochyloną do ziemi głową, nawet nie nasłuchując. Czyżby tak łatwo straciła czujność?
Rosemarie pociły się dłonie. Za chwilę miała pozbawić to niewinne stworzenie życia. Oczywiście, to nie było jej pierwsze polowanie. Zabijała już zwierzęta, ale za każdym razem było to dla niej trudne. [...]

Francja, 1364r.

ROZDZIAŁ CZWARTY

Brezent na wozie szeleścił, ocierany przez setki gałęzi. Wóz trząsł się na leśnych wybojach, raz podskakując na wystającym z ziemi korzeniu, innym razem wpadając w dół, wykopany przez jakieś poszukujące jedzenia zwierzę. Jazda, od kiedy zjechali z głównego traktu, była coraz mniej wygodna, a sam odcinek w lesie przyprawił Rosemarie o kilka siniaków.
Czasami przeklinała się za to, że jej ciało jest tak delikatne. Ani razu jednak nie pisnęła, kiedy jakaś gałąź wplątała jej się we włosy i szarpnęła, wyrywając za sobą mały kosmyk, lub gdy przy serii kolejnych podskoków ich środka transportu nie utrzymała równowagi i boleśnie upadła na drewniane podłoże wozu. Nie chciała pokazać, że jest słaba, chociaż podróż powoli wykańczała ją psychicznie i [...]

Paryż, 1364r.

ROZDZIAŁ TRZECI

Notre Dame była jak zwykle wspaniała. Wychodząc z powozu podziwiała jej każdy szczegół, każde najmniejsze zadrapanie w kamieniu. Dla niej to było najpiękniejsze miejsce w całym Paryżu, pomimo tego, że nigdy nie była zbyt religijna. Oczywiście, tylko ona o tym wiedziała. W oczach wszystkich dam dworu była wręcz o krok od świętości, tak często przebywała w murach tej ogromnej katedry. Nikt nie musiał wiedzieć, że przez całe nabożeństwa zamiast wysłuchiwać kazań po prostu podziwiała architekturę i atmosferę tego miejsca.
Rosemarie przeszła przez środkowe z trzech wrót prowadzących do wnętrza kościoła. Jeszcze raz rzuciła okiem na niesamowite płaskorzeźby po ich dwóch stronach – z jednej Piekło, z drugiej Niebo. A na środku przeciągane w różne strony dusze. [...]

Paryż, 1364r.

ROZDZIAŁ DRUGI

Serge całe życie pracował dla rodziny Waundoin. Jego ojciec był stajennym, on był stajennym i jego jedyny syn też odziedziczy tę posadę po jego śmierci. Nie, żeby narzekał. Lubił tą pracę, podobnie ludzi, którzy go otaczali. Tu w końcu poznał swoją pierwszą żonę, która niestety zmarła przy porodzie. Sam wychowywał syna, a wsparcie ze strony Philippa Waundoin sprawiło, że chłopak wyrósł na wspaniałego młodzieńca. Był przekonany, iż w pewien sposób jest dłużny swoim pracodawcom, więc gdy tylko dostał wiadomość, że córka Philippa chce go prosić o przysługę, nie wahał się ani chwili.
Doskonale znał Rosemarie. To był jeden wielki wulkan energii. Codziennie jeździła konno, więc i dużo czasu spędzała w stajni. Tym sposobem mógł się przyglądać, [...]

Paryż, 1364r.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Chłodne spojrzenie kobiecych, zielonych oczu wędrowało z góry na dół, po smukłej sylwetce młodej dziewczyny. Stała odwrócona tyłem do obserwatorki, a jej czarne jak pióra kruka włosy opadały kaskadą na śnieżnobiałą suknię, tworząc niezwykle wyrazisty kontrast. Była pochylona do przodu, opierając się o gładki blat starannie wyrzeźbionej toaletki z ogromnym lustrem. Tam właśnie odbicie srebrnoszarych diamentów, ukrytych w jej oczach, przesyłało najszczersze wyrazy nienawiści ku swojej jednoosobowej widowni. Kobieta, urażona tym gestem, nie mogła pozwolić jej na bezkarne okazywanie takiej zuchwałości.
- Mocniej. – Rzekła rozkazującym tonem, kierując słowa do stojącej w kącie pokoju służki. Ta posłusznie podeszła do czarnowłosej i zaczęła rozwiązywać biały gorset, aby po chwili ścisnąć go tak bardzo, że dziewczyna jeszcze mocniej [...]