Choć wzrok nie sięga zbytnio daleko,
szukamy dość często właśnie tego,
czego w zasadzie dostrzec nie sposób,
nawet oczyma kilku osób.
Gdzieś daleko wędrują nasze spojrzenia,
tak bardzo odległe od naszego istnienia.

I tak spoglądając wiele stracimy,
blisko jest to do czego dążymy,
mimo, że szukamy gdzieś w głębi,
piękno często jest na wyciągnięcie ręki.

Idź twardo przed siebie,
nie szukając znaków na niebie,
uważaj, rozważnie ufaj innym,
nawet jeśli ktoś nazwie Cię winnym,
nie żałuj niczego, wybaczaj gdy chcesz,
świat się zmienia i dobrze to wiesz,
niepewna codzienność otacza mnie też,
nieprzyjemności często spadają niczym deszcz,
pilnuj honoru i zdrowego myślenia,
nie strać ich nigdy, pilnuj swego mienia,
w dzisiejszym świecie nic nie jest pewne,
powtarzaj sobie „nigdy nie polegnę!”.

Ciemności moc i głęboki cień,
kiedy kończy się trudny dzień,
uczucia napływają,
myśli zalewają,
wokół tylko mrok,
słychać każdy krok,
nie pozostanie cicho,
żadna myśl ani jej echo,
odbija się niespokojnie,
jak wystrzał na wojnie,
metaliczny odgłos myślenia,
niewidomej wyobraźni skojarzenia,
aż w końcu mówi dość!
Przecież to tylko nieszczęśliwa miłość.

Co kryje w sobie przestrzeń nieznana,
czy pewność mamy, że jest do poznania,
czy wolno odkryć w niej Ciebie ,
by zapytać o to czego nikt nie wie?

Co z nicości się rodzisz i nagle powstajesz,
choć mała to silna i za wygraną nie dajesz.
I w radości i w smutku nam towarzyszysz,
czasem cicha jak podmuch, jak wiatr czasem krzyczysz.

Od Ciebie wszystko przecież powstaje,
to Ty na co dzień żyć nam dajesz.

Czym jesteś wiec pytam, odpowiesz mi szczerze?
Tą, która bezkresne pola psychiki przemierza..