Tworzysz imitację nadziei, wiedząc, że jest to tylko złudny obraz w Twojej głowie.
Okraszasz się ciepłymi strumieniami wiary. Wyłaniasz oka błysk z fal zagłady.
Trzymasz się usilnie zatartego już schematu.
Sięgasz do przeszłości, gdzie wszystko krawędzie miało łagodne, gdzie wszystko było w dotyku przyjazne.
Teraz parzysz się teraźniejszością.
Brak Ci odwagi, by przebić kokon codzienności.
Zapadasz się w głąb swego urwiska.