06032020

Mogę zapomnieć o gwiazdach, które i tak ciężko dotrzeć w środku miasta. Spoglądając przez okno, często uśmiecham się do siebie z sarkastycznym i myślami: "W tych czasach naszymi gwiazdami są latarnie, niepozwalające docenić pięknej nocy, światła samochodów przejeżdżających co jakiś czas i okien sąsiadów, którzy wykorzystują moment na chwilę wytchnienia przed telewizorami."
To przerażające, kiedy ktoś pełen marzeń spędza czas w miejscu, które zagłusza swoje myśli. Uwięziony w cyberprzestrzeni, oderwany przez media od pięknych chwil, które mogłyby się wydarzyć. Prawda. Które mogłyby się wydarzyć.
Kiedy pośród zgiełku tego wszystkiego, co nas odciąga od zdrowych relacji międzyludzkich.
Większość z Nas wraca do domu, skupiając się na niewielkich ekranikach, które mają na Nas destrukcyjny wpływ.
Dostaliśmy tyle od życia, korzystając z tego tak naprawdę w nieprawidłowy sposób, zapominając o tym, do czego urządzenia były stworzone.
Zostały stworzone do tego, aby tak naprawdę wspomóc Nas, jednakże tak naprawdę pochłaniają Nam jeszcze więcej czasu, niż cokolwiek innego.
Nagłaśniają sprawy, sprawiając tym samym, że zaczynamy myśleć w ten sposób, w jaki każą nam myśleć - zastraszając.
Zapewniają Nas o tym,że to wszystko stworzone jest po to,by ułatwić nam życie, poprzez ogólny dostęp do wiedzy, podczas, kiedy jest ona zniekształcona.
Mówią, że wspomaga Nas w kontaktach, pomaga w rozmowach, podczas kiedy sprawia, że pojawiają się między nami coraz większe bariery.
I cieszysz się widząc to wszystko,co się tworzy kosztem chociażby tych gwiazd.
Wszystko staje się powoli beznamiętnie.
Z przyrody piękno zostaje zaniedbane kosztem tego wszystkiego.
Kosztem tych gwiazd, prawdziwych pięknych, ukazujących noc w wydaniu, które coraz częściej pojawia się w najpiękniejszych opowiadaniach...
Kiedyś większość rzeczy będzie tylko wspomnieniem. Legendą.