„Nie wiem, jak się to dzieje, że siostrą talentu jest bieda”. Zdanie pochodzi od Petroniusza, ale sam fakt jest o wieki starszy. Długi szereg nędzarzy literackich prowadzi Archiloch, który wyciągał rękę po jałmużnę w brzasku liryki greckiej, a za nim sunie tłum znękanych i głodnych, wśród wielu zapomnianych, jak Glatigny, rozbłyskują nazwiska Marcjalisa, Camõesa, Villona, Torquata Tassa, Verlaine'a, Villiers de L’Isle Adam, Norwida. Któż ich policzy? Jedni przez całe życie byli upośledzeni, drudzy po krótkim okresie blasku marli w opuszczeniu. Jeśli się nie miało własnego majątku, niepodobna było marzyć, że się go zdobędzie swoimi dziełami.