Cytaty - Carlos Fuentes

Słynna wrażliwość naszych czasów jest tylko starą rzeczywistością narcyzmu. Postarałam się być wiernym odbiciem.

Ciało się starzeje i więzi na zawsze młodość we wnętrzu tego niecierpliwego widma, które nazywamy „duszą”.

Biegnę do mojego domu, przekraczam próg i wiem, co to jest: granica mego prywatnego kraju, mojej świętej strefy. (…) Święta strefa izoluje mnie i przedłuża moje trwanie: na zewnątrz pozostaje to, co nie poświęcone.

Czechow mówi, że kiedy umieramy, przestaje funkcjonować pięć naszych zmysłów, a zaczyna żyć dziewięćdziesiąt pięć innych. A jeden z nich mówi mi, że ktoś jest w pokoju. Że inne obecności węszą i pulsują w ciemności, wokół łóżka, między zasłonami: tylko aura.

Naucz się jednej rzeczy, mój złoty. Jeśli nie uda ci się czegoś osiągnąć, bądź spokojny, nie daj się pożreć pragnieniu, a to, czego pożądasz, samo do ciebie przyjdzie.

Nie ma nic lepszego, niż być blisko człowieka, który maluje albo pisze, albo rozprawia w swoim domu. Nie ma rozkładu godzin. Mieszkasz z nim i nie prosisz go o nic: daje ci cały swój czas.