gdy byłem chłopcem w podstawówce
gdy jadłem obiecane wcześniej gumy owocowe bazooka

anioł Dżibril zwiastował mi przykre
kuksańce od roześmianych
przyjaciół
i kulki lodowe sprytnie ukryte w śnieżynkach

skrzypiałem parę lat później
w 1981-
butami z demobilu wojskowego LWP.

***

panny nosiły wówczas tlenione poppersowskie grzywki,
przypominające ciastka kremówki i ich lakierowane włosy
doganiały coś

na kształt piekła Boscha
bo to jedynie było dostępne w księgarniach.

za to w kioskach
w sklepach herbata zen,
soja zen
flaga narodowa-nie zen-PRL zen-goryczka...

wkurzony na brudny świat
zamknąwszy się w rajskiej krainie
popijając tybetańską compę
doznałem litości

od guru Waldusia-we śnie-we śnie-platonicznie

od dakini Wandzi-na jawie i w Blachowni
przy dźwiękach Dead Can Dance…

wędrowałem między kosmosem Jury krakowsko-częstochowskiej
a “bułkami bogusia”-wszak ciastko przewyższa patriarchów i buddów!

już syty patrzyłem na Maleńczuka grającego na ulicy “Alicję”
przemknąwszy do mieszkania opata nakarmiłem koty perskie
a resztę ich medytacji wypuściłem przez okno kuchni- na balkon.

Nanizany na asprocol.
Bezgrzesznie i z napięciem dyktujący reguły Programu
Kalkulującego.
Modry sok z trawy i oddech Central Parku lat ’60 tych.
Wykręcam utkwiona w czasie dłoń, dotykającą sznura konformizmu.
Gdy pieką nadgarstki- niech mamba zachowa mnie na Życie Wieczne.
Niech Coca-Cola zachowa mnie na Życie Wieczne.
Niech cały cud stworzenia-co trudziliśmy się czasem by oddzielić
fetor od nektaru
Zachowa mnie.
Prorocza poezja jest tylko bawełniana kulą otaczająca cierń życia.
By z lodówki serc wyjąć upodlenia i konieczności.
TO!
Popiół z kości, z nasion winogron-czarna farba- która zastępuje puste pomysły ,
gdy czczość jest niecierpliwym zegarem .
Odliczam czas do runięcia w poranek-tymczasem wystukując na chybił trafił sprośne hasła w w okienku search
Witryny Deviant Art.
Oddzielony od świata fauny czytam coś o powstaniu Garibaldiego-
Tyle krwi.
Ptactwo, które nie nadaje się do uprawiania filozofii.
Koszmar dogmatycznego porządku.
Pancerny wóz strażacki życia rozbija
Lampy pieczołowicie pozyskanego poglądu.
Aksamitny obłęd i strumień uryny szyn tramwajowych –jego żółty ruch do serca metropolii. Gdzie namyślmy się jak wydać kieszonkowe.
TAM!
Tupanie kleryków i nieustające prowokacje nastolatek.
Ich matki zapominają o szczęściu wychowanic.
Nie zwierzające się siostry obłudy, zysku i pożądania.
Wkraczając w przygodę dorastania, kruchym lukrowym pączkiem zaspokajają głód.
Jest czas by zastanowić się co różni Naturę od Pisma Świętego.
Unikam pęczniejącego wrażenia że dotrę przed 2:00
do domu ciasnego jak budka telefoniczna.
Gdzie jestem żywym procesorem w programowaniu dynamicznym.
Po prostu dla przetrwania.
Pomiędzy dymiącymi kraterami popielniczek a sadzawkami kubków kawy.

To już ostatni papieros bez dymu.
Ma takie piękne palce-powiedział,
szkoda że obgryza paznokcie.

Po czerwonej karoserii spływa woda.

Mam patent na obsesję seksualną,
receptę na koniec życia.
Oto środki do ujrzenia prawdy-
by było czym się bawić-łudził się dalej

Wysmarowany pomysł i kokietki z sieci,
afrykańskie księżniczki odsysające naiwnych.

Ludzie biegną jak apetyczne kalarepki po zboczu górki.

Aaa, byłaś w Japonii-jakże tam wygląda marzec i
Świątynia Ryutaku Ji?

Może pomylę psa z czajnikiem,
piwo z deszczem.
Kołysanie muzyki bioder dziewcząt z
tańcem śmierci.

Gdy archiwum umysłu nie wymaga siliconu vs kevlar,

czuję błogość.

Najpierw pieszczotliwie-
najgorsze przekleństwa.
Potem ciosane słowa
na odlew.
Cóż pożądanie słodzi byt.
Celujus - Natasza!
Bezoki i czujący.
Byłem zaplątany, lecz nie w Tobie.
Schroniłem się w podania o dobroci bodhisatwów.
Miłem romans i kilka pytań do Glorysi.
Tylko wirtualnie -jednak
ma się wrażenie, że most Golden Gate
jest tak samo w realu jak opuszczone do połowy powieki.