Twórczość, bellatrix

chwycił mnie za dłoń
nie puszczał
a ja zaufałam na nowo
że przy nim mogę być

najszczęśliwsza

tonę w bieli
krzyczy w mojej głowie
i dewastuje wszystko
bezpowrotnie

krok
po
kroku

zaciska białe palce na mojej
szyi
i tracę oddech
nurkuję w czystą biel

masochistka
odlicza czas do kolejnej
białej dłoni

bo pragnę być twoją kochanką
twoją przyjaciółką

wpadam w białe ramiona
i duszę się coraz szybciej

jeszcze ten raz
jeszcze jeden

oddychaj

szydercze odbicie moje
w tafli popękanego lustra
zabiera mi resztki rozsądku
i szepcze zawistnie, że

czas wejść stopień dalej
nim rzucę się w przepaść

i spotkaliśmy się znowu
otruta emocjonalność
zdominowała mnie w
narkotyzowanym szale

i widząc cię znowu
uświadomiłam sobie, że
nic nie czuję i nic już mnie
nie kontroluje

stałam się niezdrowo
wolna

od ciebie

och, zatracenie emocjonalne
błądzę w nietolerancji i och,
zwyczajnie już nie wiem,
kim jestem i co się dzieje

posuwam się w dół szybciej
rozdrapując stare blizny nieczucia
wbijam nóż w serce i krwawię
i umierając, jestem pusta

kim ja jestem?
zgubiłam się we mgle brudnych emocji
zatykających umysł i serce i oczy
i całą egzystencję moją sprowadziwszy
do parteru
kim się stałam?

zaledwie

pyłem na wietrze
ćmą umierającą na przepalonej żarówce
znieczulicy ludzkiej

twojej

za bardzo cię pokochałam
i zapomniałam o tym
że to siebie wpierw powinnam polubić
nim poświęciłam całą siebie
za pustkę

za nic

widzę cię we mgle daleko
i sama nie potrafię powiedzieć
czy to efekt ciągu czy po prostu

wróciłeś w końcu

jak nóż na gardle
wżynają się wspomnienia
i mgliste bicie serca
coraz szybciej

umieram

byłeś
najpiękniejszym serca poruszeniem
ukojeniem bólu samotności

byłeś
stadem motyli w brzuchu
kometą uderzającą w środek duszy

byłeś
i to mnie teraz definiuje
twoja nieobecność pozostawiająca
destrukcyjną dziurę w emocjach
moich

wstęp wzbroniony

poruszenie serca
wśród kolorowych świateł
dotyk ust
dzikiej namiętności

emocjonalny spacer
po mnie
do podniecenia