Ania weszła do domu szczęśliwa, że wreszcie nadszedł weekend, miała co do niego wiele planów. Rodzice siedząc w kuchni rozmawiali o alkoholu i jego wpływie na ludzkie zachowanie, ponieważ zaintrygowała ich historia faceta, który będąc pijanym zabił swoją żonę i nic później nie pamiętał. Chciała dołączyć się do konwersacji, jednak najpierw postanowiła odnieść torbę do pokoju. Otworzyła drzwi, rzuciła torbę i jednocześnie usłyszała słowa matki:
-Człowiek pod wpływem alkoholu nie panuje nad sobą, przecież nawet ty próbowałeś kiedyś zabić Anię, byłeś aż tak pijany, na drugi dzień jednak nic nie pamiętałeś... Dobrze, że zdążyłam w porę zareagować.

Ania nie wierzyła temu, co usłyszała. Jej tata lubił wypić, jednak jedyne co chciał zrobić po pijanemu to ewentualnie popełnić samobójstwo. Zresztą wiele [...]

Siedziała samotnie w chłodnym, pustym pokoju. Był to środek zimy, za oknem widać było swobodnie spadające duże płatki śniegu. Pogoda była nie do życia, ale ona uważała inaczej, od kiedy pamiętała zima towarzyszyła jej, była częścią jej serca. Słuchając swoich ulubionych ballad rockowych zastanawiała się nad sensem życia. Łzy powoli spływały po jej policzku, czuła się tak okropnie samotna.

Tęskniła za nim, za jego troskliwością, drobnymi złośliwościami, oddałaby wszystko, by móc go przytulić i poczuć się kochana przez niego. Dla niego była zwykłą przyjaciółka. Gdyby on tylko wiedział, jak bardzo pragnęła jego szczęścia, że go kocha... Jednak usunęła się w bok, nawet nie wyznała mu swoich uczuć, widziała, że ze swoją dziewczyną jest szczęśliwy... A może to nie o to [...]

Spaceruję w czerwcowy dzień nad Wisłą. Tyle myśli, tyle problemów - chcę od nich uciec. Siadam na brzegu rzeki i oglądam cudowny zachód słońca. Lubię takie chwile jak ta, czuję się wolna, staję się częścią otaczającej mnie przyrody. Rzadko mam okazję pobyć trochę w samotności. Niestety, czuję wibracje telefonu, zapomniałam go wyłączyć. Mateusz - odbieram. Słyszę jego zaniepokojony głos. Ma problemy z dziewczyną i chce ze mną porozmawiać. Mówię mu gdzie jestem. Po 30 minutach siedzi obok mnie, tłumaczy na czym polega problem, potrzebuje rady. Mówię mu co zrobiłabym na jego miejscu.
- Dzięki, bardzo mi pomogłaś. Nie wiem co bez Ciebie bym zrobił!
- Nie ma sprawy.
- Już późno, odprowadzę Cię. - zaproponował.
2 godziny później, gdy już leżę w łóżku, dostaję sms-a: ''Wszystko już jest dobrze, pogodziliśmy się, wielkie dzięki! Mateusz''
Z oczu płynął mi gorzkie łzy. Nie mogę go kochać, przecież ma dziewczynę... Usuwam numer jego telefonu, ale czy to coś pomoże?