Twórczość, adamzjawora

nie myśl o szczęściu
a wtedy
ono do ciebie zapuka
uśmiechnie się
skradnie całusa
przytuli
wypieści
i pójdzie szukać... szczęścia

opierają się o siebie
plecami
i śmieją się
a ludzie
miotają się
pomiędzy nimi

na rogu życia
stoi biała śmierć
i kusi
ciekawych wyjaśnieniem
wrażliwych obojętnością
nieszczęśliwych zapomnieniem

próbuje i mnie
spojrzeć w oczy
lecz szybko odchodzi
bo już wie
że wziąłem dawkę
rozsądku

nóż wbity
w tkankę obrazu
jeszcze krwawi

wyszła filozofia z obszaru bezsilności
zostawiła spekulacje w lombardzie historii
kroczyła chwiejnie owładnięta pesymizmem
spotkała mnie na ringu dyskusji
otuliłem ją peleryną refleksji
zaczęliśmy zwiedzać kłębowisko myśli
w poszukiwaniu pierwiastka nadziei

wyszła filozofia
z obszaru bezsilności

żyjesz
kochasz
marzysz
na pół etatu
nawet umrzeć
nie potrafisz
w pełni

dedykuję ci siebie
umysł duszę ciało
weź wszystko
aby nic
dla nienawiści
nie zostało

dlaczego
by twych piersi
pieścić róże
w twym życiu
trzeba zostać
na dłużej?

rozmawiałem z twymi piersiami
gdy byłaś okryta
peleryną snu

wyślę ci pocztówkę
z moich spojrzeń
napisaną biciem serca

dziś ucałowałem twe usta
na fotografii
mojej nieustającej tęsknoty