Gdy wszystko się uspokoiło...

Bezinteresownie towarzyszyłeś całe życie, nauczyłeś bronić słabszych, nauczyłeś rozumieć słabszych, nauczyłeś rozumieć lepszych, nauczyłeś słuchać, nauczyłeś patrzeć, nauczyłeś wybaczać, nauczyłeś nie oceniać, nie dzieliłeś, a łączyłeś...

Nauczyłeś widzieć w ujemnej dioptrii, dzięki Tobie potrafię się śmiać ze słabości, dzięki Tobie rozumiem czym jest słabość, dzięki Tobie potrafię rozmawiać o słabościach, od Ciebie wszystko się zaczęło, dzięki Tobie potrafię widzieć, dzięki Tobie widzę, dzięki Tobie dostrzegam i dzięki Tobie nie oceniam, dzięki Tobie zrozumiałem... że nie musze, a chcę. Oszczędziłeś mi lata głupot. Zaszczepiłeś mi miłość do obrazu i muzyki... 🙂 Największym sukcesem w moich oczach, jest trafienie, nie tylko do mnie, a do setek tysięcy innych osób, którym pomogłeś, dałeś wielką lekcje dla świata i dzieci, dałeś lekcje jak najlepszy nauczyciel...
Uciekaliśmy z lekcji, żeby móc uczyć się!
Dziękuję Ci, Akira Toriyama.

TmF3ZXQgdGFrIHBvcGllcmRvbG9uZSDFvHljaWUgcG90cmFmacWCZcWbIHBva29sb3Jvd2HEhywgcHJvcHMuLiA6ICk=