Jesteśmy ludźmi, istotami żyjącymi przede wszystkim dla wspomnień - bo cóż nam poza nimi pozostaje? Jednak często błądzimy niczym cienie w czasie, który już nie istnieje, podczas gdy nadal możliwe są wspomnienia nowe, tak długo jak płonie w nas płomień, obecna chwila trwa. Przeczytałem z przyjemnością Twój wiersz, pozdrawiam serdecznie.
Tak to prawda w pewnym czasie trzeba zamknąć rozdział złych wspomnień, ale jeśli były dobre chwile będą wracać, pamięć nie wyprze ich...tęsknota wtedy budzi. Bardzo ładnie. Pozdrawiam Kasiu na miły dzień :))