Rodzina na pięć minut

Znów żal rozżarza poszarzałe życie;
Żrą rzewnie a ich rzycia dumnie rozsiadły się na żółtej kanapie;
Żaden nie ujrzał, iż to świąt oblicze;
Gdy stół stanie się pusty, jeden z drugim oczy sobie wydrapie;
I świąt pryśnie czar.